-1000x400-fixwidth.jpg)
Ministar "multipraktik" u više vlada režima DPS-a i nekadašnji gradonačelnik Bara Branimir Gvozdenović, prema pisanju nekih portala, mogao bi biti jedna od narednih "krupnih riba" kojoj će na rukama "zvecnuti" lisice zbog sumnje u umiješanost u brojne nezakonite radnje.
Ovu mogućnost najavio je i lider PzP-a Nebojša Medojević. On je kazao da je za očekivati da prva žrtva povratka Duška Kneževića bude Brano Gvozdenović koji je godinama važio za korumpiranog u vrhu DPS mafije u mnogim privatizacionim transakcijama i drugim poslovima.
Povratak DK-ja, kako je kazao, je i upozorenje za Mila Đukanovića da se istrage stranih partnera fokusiraju na njega i njegovo najbliže okruženje. Mogućnost hapšenja Brana Gvozdenovića provijava u javnosti još od izbora 2020. godine a pomenuti figurira za jednog od glavnih šrafova unutar Demokratske partije socijalista.
Portal "Borba" tim povodom podsjetila je na biografiju Brana Gvozdenovića kao visokog funkcionera Demokratske partije socijalista.
Gvozdenović je nakon referenduma bio na čelu čak tri ministarstva. Najprije je bio ministar za ekonomski razvoj u Vladi Željka Šturanovića, a potom nakon premijerove ostavke, od 2008. godine, ministar ekonomije u Vladi Mila Đukanovića. Na čelo novog Ministarstva uređenja prostora i zaštite životne sredine dolazi 2009. sve do kraja 2010. godine.
Nakon dvogodišnje pauze vraća se u izvršnu vlast 2012. kada je, u još jednoj Đukanovićevoj vladi, izabran za ministra održivog razvoja i turizma. Na tom mjestu je ostao do imenovanja vlade Duška Markovića krajem 2016. godine. Jedno vrijeme bio je i gradonačelnik Bara, gdje je zbog neispunjenih obećanja zavrijedio nadimak "Magla rabota".
Afera „Možura“
Afera Možura, koja se tiče izgradnje i rada istoimene vjetroelektrane u Crnoj Gori, sa subvencionisanom cijenom struje o trošku crnogorskih građana, je trenutno jedna od najvećih korupcionaških afera koja potresa Maltu, državu članicu EU. Afera je otvorena nakon što je ubijena novinarka Dafne Karuana Galicija. Tadašnje Gvozdenovićevo Ministarstvo održivog razvoja je 15.decembra 2015. izdalo građevinsku dozvolu za ovu vjetroelektranu. Iz URA su ga tada javno prozivali da je upravo zbog Možure više puta putovao na Maltu.
Potom je iz koalicije Crno na bijelo objavljeno da su Gvozdenovićevi rođaci (braća od tetke) i bivši službenici MORT-a Marko i Bojan Vujović povezani sa aferom Možura i da se njihova imena nalaze u dokumentima koja istražuju malteško i crnogorsko tužilaštvo.
Bojan Vujović je, prema dokumentima sa Malte, bio punomoćnik firme Cifideks i on je u njihovo ime potpisao kupoprodajni ugovor sa državnom kompanijom "Enemalta". Za taj ugovor se na Malti cijeni da je bio korupcionaški. Marko Vujović je, kao vlasnik firme "Management konsulting Montenegro pružao usluge „razvoja projekta“ izgradnje vjetroelektrane od 2015. do 2017. Potom je njegova firma ugašena, a on je postao izvršni menadžer firme "Adriatik kapital advisory", koja je konsultantske usluge prodavala firmi Možura Vind Park. Specijalno državno tužilaštvo je sredinom avgusta saopštilo kako vrši izviđaj zakonitosti konusltantskih poslova koji su vršeni za vjetropark Možura.
Afera “Snimak”
Nekadašnji direktor DPS-a Branimir Gvozdenović poznat je i po aferi „Snimak“ koja je duboko potresala Crnu Goru, ali i njen epilog nismo vidjeli jer je Tužilaštvo odbacilo navode da se radi o krivičnom djelu.
Dokaze za aferu su audio zapisi koji svjedoči o namjerama DPS da svoje članove i simpatizere zapošljava ne samo parama poreskih obveznika već i onim koji stižu iz Evropske Investicione banke kao finansijske institucije Evropske Unije.
,,Ozbiljna su očekivanja od Fonda rada tako da treba ubrzati određene aktivnosti, nešto iz raspoloživog fonda a nešto iz fonda koji će realizovati preko projekta Evropske investicione banke”.
Bio je to najnoviji tonski zapis u okviru afere “Snimak“ u kome je na sjednici predsjedništva DPS-a, održanoj uoči prošlogodišnjih parlamentarnih izbora, tadašnji politički direktor Branimir Gvozdenović govorio o tome da se otpremnine bivšim radnicima koji su članovi i simpatizeri vladajuće partije isplaćuju preko Fonda rada novcem koji bi se dijelom obezbijedio i od Evropske investicione banke.
Temu otpremnina, kako se navodi, otvorio je predsjednik Opštine Mojkovac, Dejan Medojević.
„I druga veoma bitna stvar je da otpremnine iz Fonda rada direktno usmjerimo prema našem članstvu i smatram da će nam to direktno pomoći na terenu“, kazao je tada Medojević.
Takođe u audio zapisima koji su pušteni u javnost između ostalog Gvozdenović kazao je da kazao je u decembru 2012. , da je nevažeće listiće sa parlamentarnih izbora, trebalo pretvoriti u glasove za njegovu partiju kako bi osvojili 40. poslanički mandat.
„Da smo na svakom šestom, od 1.150 biračkih mjesta, nevažeći listić pretvorili u listić DPS-a, odnosno evropske koalicije, imali bi taj četrdeseti mandat“, dodao je Gvozdenović.
On je na sjednici GO kazao da je glasanje putem pisma značajan resurs DPS-a.
„To je ozbiljan potencijal, 15.290 birača glasalo je putem pisma, a u nekim opštinama smo jako dobro odradili taj dio posla. Tamo gdje smo se nekada opekli, i gdje su neke druge strukture uspjele prije da naprave rezultat, sada smo mi to uradili“, naveo je Gvozdenović.
Afera „Atlas“: Za odmor Đukanovićima i Gvozdenoviću 23.000 evra
Predsjednik Atlas grupe Duško Knežević je iz doskorašnjeg „egzila“ u Londonu, za podgoričku štampu, uz faksimile dokumenata ustvrdio kako je plaćao račune za luksuzni boravak šefa države i DPS-a Mila Đukanovića u Dubaiju.
Prema fakturama koje je dostavio, Knežević je u martu 2010. godine platio račune za Đukanovićevu suprugu Lidiju i za bivšeg potpredsjednika Skupštine Crne Gore, visokog funkcionera DPS i tadašnjeg ministra uređenja prostora i zaštite životne sredine Branimira Gvozdenovića u iznosu od 23.000 evra.
Đukanovići i Gvozdenović su bili smješteni u ekskluzivnom hotelu “Van and onli rojal Miraž“, rezervisanom za goste visoke platežne moći.
Knežević je naveo, da je ukupni ceh bio mnogo veći i da sve što je platio tokom boravka šefa crnogorske države, njegove supruge i saradnika u Dubaiju, uključujući i aktivnosti mimo smještaja i prevoza, prelazi iznos od 50.000 evra.
Takođe, Duško Knežević je objavio na svom Instagram profilu novi video u kojem pokazuje prisnost za predsjednikom Crne Gore Milom Đukanovićem.
U novom videu, Knežević, Đukanović, ali i tadašnji potpredsjednik Skupštine Branimir Gvozdenović uživaju u čarima francuskog luksuznog ljetovališta Sen Tropea.
O kojem luksuzu je riječ, govori podatak da je za „specijalne goste“ hranu pripremao jedan od najpoznatijih kuvara na svijetu Gordon Remzi.
Od namještaja i žičare do elitnih lokacija na moru
Jedna od mnogobrojnih afera sa kojima se povezuje Branimir Gvozdenović je i firma Planet koja je dobijala tendere iako je bilježila poslovne gubitke.
Prema podacima iz Centralnog registra preduzeća, firma Planet u suvlasništvu Gvozdenovićevog pašenoga Ljubiše Šestovića, dugi niz godina bavila se prodajom namještaja i dobijala poslove na tenderima prije, ali i nakon izglasavanja nezavisnosti 2006. godine. Ta firma je do 2011. imala šifru djelatnosti proizvodnja kuhinjskog namještaja, kada su se vlasnici preorijentisali na postavljanje električnih instalacija. Početkom 2014, prema podacima iz Centralnog registra, Šestović napušta firmu, prepuštajući je dotadašnjem partneru (suvlasniku).
Dostupni podaci iz finansijskih izvještaja Poreske uprave pokazuju da je Planet od 2013. do 2019. bilježio poslovne gubitke, izuzev u 2017.godini kada je ostvaren neto profit u iznosu od 717 hiljada evra, i to zahvaljujući tzv. ostalim prihodima koji se ne tiču osnovne djelatnosti društva. U 2013. godini gubitak je iznosio 194,6 hiljada, 2014. godini 45,2 hiljade, 2015.godini 60,29 hiljada, 2016. godini 79,5 hiljada, 2018.godini 108,8 hiljada i u 2019.godini gubitak je iznosio 43,7 hiljada evra.
Direkcija javnih radova, odnosno, Ministarstvo održivog razvoja i turizma, objavili su krajem jula 2016.godine rješenje o izboru najpovoljnije ponude za izgradnju šestosjede žičare na lokalitetu Kolašin 1600 u opštini Kolašin.
Posao je za ukupnu cijenu od 8.979.740 evra i garantnim rokom od pet godina, dodijeljen konzorcijumu koji čine podgorička firma Eminent, čiji je vlasnik dr Ratimir Saveljić i austrijski Dopelmajer (Doppelmayr Seilbahnen GmbH Austrija) sa podizvođačima. Prihvaćena cijena je, inače, bila veća od cijene koju je Dopelmajer, jedan od najvećih proizvođača žičara u svijetu, ponudio godinu ranije, na tender koji nije završen potpisivanjem ugovora o izgradnji žičare.
Direktnu vezu Gvozdenovića sa Saveljićem nemoguće je dokazati, ali postoji niz slučajnosti i nespornih činjenica koje moguće ukazuje da je ovaj vrijedan posao, par godina ranije, unaprijed namijenjen za izvođače iz Austrije, kada su partneri iz Crne Gore bili još nepoznati.
Ponuđači iz Slovenije koji su se žalili na Odluku o izboru najpovoljnijeg ponuđača ukazali su, pored ostalog, i na činjenicu da je Saveljić u tom trenutku već bio angažovan na nekoliko poslova kod Elektroprivrede Crne Gore – u mjestu Klinci kod Herceg Novog i na rekonstrukciji trafostanice Pržno.
“Ovakvim angažmanom ne samo da je obesmišljen Zakon o radu, već su i ozbiljno uzdrmani temelji Ajnštajnove teorije relativnosti…”, zamjerili su Slovenci spočitavajući da jedan čovjek ne može odjednom obavljati nekoliko poslova koji zahtijevaju osmočasovno radno vrijeme.
Ono što oni nijesu pominjali jeste činjenica da je Gvozdenović, kao nekadašnji resorni ministar imao snažan uticaj na odluke EPCG, što lično što preko svojih ljudi u bordu i menadžmentu EPCG, prije svega Srđana Kovačevića, bivšeg izvršnog direktora i predsjednika borda Elektroprivrede.
Uvertira i za taj propali tender, na kojem su takođe učestvovali Austrijanci, a o čemu su crnogorski mediji izvještavali, bila je posjeta ministra održivog razvoja i turizma Gvozdenovića Beču još u januaru 2014. kada je obišao proizvođača žičara Dopelmajer. Do te posjete je došlo tokom Međunarodnog sajma turizma u Beču. Boravak u Austriji ministar je, kako je tada saopšteno iz njegovog kabineta, iskoristio “da se po ranijem pozivu sastane i sa menadžmentom kompanije Dopelmajer”.
Prema dostupnim podacima sa sajta Ministarstva prilikom susreta crnogorskih i privrednika Austrije u junu 2015. kompaniju Dopelmajer predstavio je Andrea Kocovski. Među našim predstavnicima bio je Velibor Goranović, iz Odjeljenja za razvoj prioritetnih projekta Ministarstva održivog razvoja i turizma koji je predstavio turističke i investicione potencijale. Goranović je, potom, bio član Komisije za ocjenu i vrednovanje ponuda naručioca koja je odlučivala o izboru najpovoljnijeg ponuđača konzorcijuma Eminent- Dopelmajer.
Saveljićeva firma Eminent je, inače, dugi niz godina ranije imala unosne poslove i sa Elektroprivredom Crne Gore, kojoj je prodavala opremu, posebno Funkcionalnoj cjelini Distribucija i u periodu dok je Gvozdenović bio predsjednik Odbora direktora EPCG. Gvozdenović je kontrolu zadržao i nakon zvaničnog odlaska iz uprave EPCG pošto je, nakon smjene bivšeg izvršnog direktora Radomira Milovića, za izvršnog direktora EPCG postavljen Srđan Kovačević, njegov nekadašnji saradnik iz Sekretarijata za razvoj.
Dok je Gvozdenović kao predsjednik borda gazdovao Elektroprivredom, Kovačević je postao direktor Prenosa. Kada je ministra 2005. Zakon o konfliktu interesa natjerao na odstupnicu iz Odbora direktora EPCG, zamijenio ga je Kovačević. U julu 2008. Kovačević je postao predsjednik Borda EPCG i na toj funkciji se zadržao do ostavke, početkom 2017. godine.
Prema izvještaju o javnim nabavkama iz 2016. godine, firma Eminent se našla na 7. mjestu na listi ponuđača sa najvećim ugovorenim nabavkama u toj godini, pošto su dobili ugovore u ukupnoj vrijednosti od 10.070.390 evra. Eminent se i 2015. godine našao na toj listi sa ukupnim ugovorenim nabavkama u iznosu od 2.066 597 evra.
Prema dostupnim podacima Poreske uprave, firma Eminent je 2013. godinu završila sa neto profitom u iznosu od 98.438 evra, 2014. godinu sa 37.428 evra, 2015. godinu sa 44.947 evra, 2016. sa 117.749 evra, 2017. sa 182,784 evra, 2018.godinu sa 93.181 evro i 2019. godinu sa 46.346 evra.
Mnoge je, u drugoj polovini septembra 2019, iznenadila vijest da je na sastanku kod premijera Duška Markovića, na kojem se razgovaralo o gradnji luksuznog rizorta Ric Karlton Montenegro u Herceg Novom, prisustvovao Marko Gvozdenović, sin potpredsjednika Skupštine Gvozdenovića. Premijer je zapravo trebalo da razgovara sa predstavnicima kompanija Nortstar i Mariot, a Gvozdenović mlađi bio je, očigledno, u ulozi njihovog konsultanta. Posao firme Nortstar izvršna vlast je ranije proglasila za projekat od državnog značaja.
Firma Nortstar, inače, izgradnju pomenutog kompleksa, koji se popularno zvao Montrose, planirala je još od 2014. godine, na zapadnom dijelu poluostrva Luštica. Projekat je obuhvatao i plažu Dobreč. Kompanija Nortstar, prethodno je zakupila 505.000 kvadrata zemlje u uvali Donji Klinci na Luštici.
Na školovanje dvoje djece Branimir Gvozdenović potrošio najmanje 370 hiljada evra
Dugogodišnji Vladin funkcioner i bivši potpredsjednik Skupštine Crne Gore Branimir Gvozdenović je za školovanje svoje dvoje djece u Milanu i Londonu potrošio najmanje 370 hiljada evra. Taj iznos Gvozdenović nije mogao uštedjeti od zvaničnih prihoda, a Gvozdenović je rekao da je „imao pomoć šire rodbine“, bez daljeg obrazloženja.
Ta pomoć bi, uz pretpostavku da je Gvozdenović vodio vrlo skroman život, morala biti najmanje 100 hiljada evra. Toliki iznos pomoći, odnosno poklona, dugodišnji državni funkcioner bio je obavezan navesti u svom izvještaju o prihodima i imovini.
Podaci, do kojih je došao Istraživački centar MANS-a, pokazuju da je Gvozdenović za školovanje svoje djece na prestižnim evropskim fakultetima u periodu od 2007. do 2016. godine potrošio najmanje 370 hiljada evra. Istovremeno, prema Gvozdenovićevim izvještajima o imovini i prihodima, cijela njegova porodica je za tih devet godina ukupno zaradila nepunih 330 hiljada evra.
To znači, sve da Gvozdenović i nije dao ni centa za hranu, režije i druge troškove života njega i njegove supruge, opet bi mu nedostajalo 40 hiljada evra za školovanje djece u inostranstvu.
Kada uključimo čak i vrlo skromne troškove života bračnog para Gvozdenović za period od devet godina, očigledno je da je za školovanje njihovo dvoje djece u evropskim metropolama nedostajalo najamanje 100 hiljada evra.
Ako je školovanje djece finansirano iz legalnih prihoda, otvara se pitanje od čega je živjela porodica Gvozdenović devet godina, koliko je trajao boravak njihove djece u Londonu i Milanu.
Školovanje Marka Gvozdenovića u Milanu i Londonu je koštalo njegovu porodicu najmanje 147 hiljada evra.
Marko je studije na Bocconi univerzitetu u Milanu počeo 2007. godine. Podaci ovog univerziteta pokazuju da je njegovo trogodišnje školovanje koštalo porodicu Gvozdenović najmanje 36 hiljada evra.
Ukoliko mlađi Gvozdenović nije iznajmljivao stan već živio u u studentskom domu, to je njegovog oca moralo da košta još najmanje 20 hiljada evra za kompletan period studiranja, pokazuju podaci o cijeni studentskog smještaja u okviru milanskog univerziteta. Ukoliko je Marko Gvozdenović, pak, iznajmljivao stan, to je porodicu koštalo i više, jer najniža mjesečna zakupnina stana u blizini tog univerziteta iznosi 800 evra.
Kada se na ove troškove, dodaju i minimalni troškovi života u Milanu za period od tri godine, u iznosu od oko 30 hiljada evra, ukupno školovanje mlađeg Gvozdenovića nije moglo koštati manje od 86.000 evra.
Nakon sticanja diplome na Univerzitetu Bocconi 2010. godine, mlađi Gvozdenović iste godine upisuje postdiplomske studije iz međunarodonog biznisa na britanskom Hult univerzitetu. Prema podacima sa tog univerziteta u Londonu, ukupna cijena master studija koje je pohađao Gvozdenovićev sin iznosila je oko 36 hiljada eura.
Na sajtu ovog univerziteta, osim podataka o cijeni školarine, postoje i procjene troškova života u Londonu koji uključuju smještaj i osnovne životne potrebe, a za jednu godinu oni iznose oko 25 hiljada evra, što znači da je Branimir Gvozdenović za školovanje sina u Londonu izdvojio najmanje 61 hiljadu evra.
Petogodišnje školovanje Marije Gvozdenović u Londonu i Oxfordu je koštalo oko 225 hiljada evra
Marija Gvozdenović je srednjoškolsko obrazovanje dijelom sticala u školi „St Klaire“ u Oksfordu od 2011. do 2013. godine. Školarina sa smještajem, kako pokazuju zvanični podaci te ustanove, za dvije godine nije bile manje od 90 hiljada evra. Ostali troškovi života u Oxfordu, pod uslovom da je život bio skroman, za dvije godine morali su iznositi makar 20 hiljada evra, pa je cjelokupno školovanje u ovoj srednjoj školi koštalo oko 110 hiljada evra.
Dalje školovanje Marija Gvozdenović je nastavila 2013. na “City of London Univerzity CASS”, gdje godišnja školarina iznosi 11.000 evra, odnosno 33.000 za tri godine. Gvozdenovićeva je, prema dostupnim podacima o cijenama smještaja za tri godine u Londonu morala potrošiti najmanje 52.000 evra. Kada se na to dodaju i drugi godišnji troškovi života u Londonu u iznosu od oko 30.000 evra, Marijino školovanje na tom Univerzitetu je porodicu Gvozdenović koštalo najmanje 115.000 evra.
