Piše:
Siprijan Rober, vrhunski autoritet za prastaru istoriju, tvrdi da su Srbi najstarije stablo slovenske rase i da su stanovnici Sarmatije autohtoni Srbi, a Emil Burnuf kaže da su Pelazge drevni Srbi koji su živjeli u Sredozemlju i u Alpima.
Šafarik piše da su ime Srbin, odnosno Rasijan ili Rašanin Grci izgovarali Tračanin, jer nisu mogli izgovoriti "tvrdo R", pa su dodavali T, a Rimljani su od njih prihvatili to ime.
Porjeklo imena Srbin, neki istoričari dovode u vezu sa hunskim Srbima, neki od imena Sarmata, a ima i onih koji povezuju sa rijekom Serbicom u Mesopotamiji!
Ima ih koji je traže u riječima Sobranje, sabor ili zbor. Uglavnom kroz istoriju se pominju razni oblici kod raznih istoričara, kao Sjarb, Sjarbin, Sebr, Serbin, Srb....
I još mnogo raznih varijanti...
Grci su ih nazivali Spori što na grčkom znači rasijani! Posebno je interesantna teza da je ime Srbin nastalo od riječi vladar koja se na jezicima nastalim od Srbice izgovara kao Sar, Sor, Sir, Sri, Har, ili Her...
Antičko vrijeme nam nudi mnogo raznih imena za Srbe. Sve je stvar onoga koji ih pominje i iz koje zemlje je autor. Tako da su Pelazgi, Iliri, Tračani, Dalmati, Dačani, Sardani, Mezi, Makedonci, Sarmati, Veneti, Kelti, Gali, Panoni, Peoni, Rašani, Dardani, Iberi, Frigi, Tribali Geti, Skordi, Moskovi, Vandali, Rokselani, Trojanci - sve Srbi.
Antički pisci napominju da je Evropu i djelove Azije i Afrike naselilo oko 200 srpskih plemena. Zajedničko za sve je da su govorili istim jezikom!
Vjerovatno da je tada i nastala poznata krilatica "govori srpski da te čitav svijet razumije".
Jovan Deretić misli da je prvi i osnovni oblik srpskog imena Serb, a sve drugo je nastalo ili iz toga imena kroz razne dijalekte ili forme osnovnog jezika koji su prilagođavali razni narodi, nastajući od srpskih plemena, ili kako su Antički pisci voljeli da jeziku daju ime po plemenskom imenu.
U svakom slučaju prvi nesumnjivi dokaz o pomenu srpskog imena je nađen na jednoj glinenoj pločici 1900 god. prije nove ere, na kojoj piše" UR NINO SAR SERBULA".
"Ur" je titula i znači gospodin, a Nino je srpski car Nino Belov, a "Sar" je car i "Serbula" se misli na Srbe ili Srbiju.
Herodot je prvi dao naziv nekog pojma vezanog za Srbe - Jezero ispod Sinaja (Serbonides limne), Srpsko jezero!
Plinije i Ptolomej često pominju ime Serbi za Srbe sa Kavkaza, a Ptolomej navodi i grad Serbino na rijeci Savi, današnji Zagreb.
U Antičkom Epiru, koji je pripadao Iliriji ima nekoliko srbskih toponima: Serbini, Serbiana, Serbiane.
U Arkadiji je mjesto Serbo, ispod Atine Serbica, dok prema Peloponezu ima Serbota, a u Lakoniji Serbojka.
Veoma je interesantno da je u Engleskoj bio grad Srbograd,, kasnije Sorbiodinum, a od 16 vijeka Solsberi!
U već pominjanim i slavnim Vedama pored ostalih pominje se i termin Srbinde, što bi se moglo objasniti kao "vladar Srba".
Kod nekih antičkih pisaca imamo imena koja su preinačena i mogu se objasniti samo preko srpskog jezika.
Tako se Sofija zvala Serdika, ali i čitav jedan predio u današnjem Iranu se zove Servan.
U Persiji je počasna titula bila Sarbaraza, a u Luvru se danas čuva kip iz Mesopotamije na kojem piše "Patsi od Serbula", pri čemu je patsi , prvosveštenik, a kip se zove Gudel.
Nedavno je jedan italijanski profesor antike otkrio da je u osnivanju Rima učestvovalo pet plemena i da se jedno od njih zove Servili-Serbili...
Naravno da nastavljam...
(Autor je profesor istorije i direktor Izdavačke kuće "Jerusalim" iz Bara)
