Skaj, SKOJ i dilema - jesmo li za Njegoša ili Tita

PIŠE: Dragutin Dašo Durutović, advokat

Jednom je genijalni Miodrag Krivokapić u kultnom filmu „U ime naroda“, u ulozi Milutina, poštenog čovjeka koga progoni UDBA rekao : „Ođe je neko lud, sve mi se čini da je nijesam“!

U Crnoj Gori, kao da se vrijeme zaustavilo,tako da ćete u zemlji apsurda, u 21. vijeku, skoro 80 godina od reovlucije u kojoj su komunisti preuzeli vlast vidjeti i shvatiti da je Stane Dolanc bio u pravu kada je rekao da komunisti nikada neće predati vlast. Poslednji bastion komunizma na tlu Evrope, a rekao bih i svijeta je Montenegro, odnosno jedan njegov dio koji nije zanemarljiv. Izuzimam Sjevernu Koreju, jer je tamo silom nametnut komunizam, a kod nas jeste silom došao, ali je milom prihvaćen kod značajnog broja ljudi.

Teško je krenuti redom, jer je red ovdje kategorija koja ne stanuje u ovoj „Dolini Bogova“, a gdje nema reda, nema ni zakona, budući da su revulucionari iskoristili gužvu, drugi rat i okupaciju i izveli revoluciju i narušili red, kakav takav. Šta su narušili, pitali bi neki?

Sve, oni koji nijesu imali oteli su od onih koji su imali, oni koji nijesu imali ubijali su one koji su imali, oni  koji nijesu bili priznati i poznati ubijali su priznate i poznate. Oni bez odlikovanja ubijali su one sa pravim odlikovanjima. Totalitarni režim uspostavljen 1945. u Crnoj Gori trajao je do avgusta  2020., a  nakon toga su nastale vlade koje zavise od stranih ambasada, jer  Crna Gora, kao i mnoge druge zemlje u okruženju, ali i šire  - nije suverena država.

Ovdje je tema, ipak, sasvim nešto drugo - borba duha, borba duha Njegoša i duha Tita, ko je za Njegoša,a ko za Tita. Tako se stvorio nepremostiv jaz i podjela, koja je nastala odmah nakon rata. Ovi koji su bili za Tita srušili su Njegošev grob na Lovćenu zavjetnu crkvu i postavili nekakav mauzolej po ugledu na faraonske grobnice po Egiptu. Srećom tamo danas ne počiva ono malo kostiju slavnoga vladike. Duh Tita i partije i danas je prisutan u zemlji apsurda. Čovjek veli da je Crnogorac 100%, iako su Crnogorci malo pleme četiri nahije stare Crne Gore - Katunjani, Lješnjani, Crmničani i Riječani. Sve ostalo su druga plemena, ali ovdje nije riječ o geografiji već o duhu koji čovjek prihvati i koji sa njim ovlada. Sa nekim Crnogorcima, Brđanima i ostalima, nakon 1945. potpuno je ovladao duh bezbožništva i komunizma, pa tako imate danas Crnogorca koji se moderno naziva Montenegrin,  koji kaže  "ja živim 300 metara od manastira na Cetinju nikad nogom nijesam kročio tamo, niti ću, ali sam četiri puta bio u kuću cvijeća u Beograd!"

Slušam, ne vjerujem, a istovremeno pjeva u kafani „nosite me na Cetinje , đe su naše sve svetinje ... Pomeneš mu Njegoša, mršti se, a hoće da brani Titovu bistu životom, kao član nekakvog Lovćenskog pokreta otpora, navodno partizanskog. Prijete "životima ćemo braniti Titovu bistu u Titovgradu" i potpisuju se kao "SKOJ".

Znam da ideološki nasljednici Brozove politike su prešli kod Mila. Zamijenili su Tita i njegov autiritet Milom. On je postao neprikosnoveni idol istima. Komunizam je tu samo je sada obavijen montenegrinstvom, novom ideologijim koja negira svu istorijsku Crnu Goru. Čovjek je istovremeno postao komunista, dukljanin, komita, montenegrin, kliče Krstu Popoviću, Ljubu Čupiću, Milu, Titu, kralju Nikoli, iako su oni svi kad ih uzmeš na potpuno suprotnim ideološkim stranama.

Jedan milicajac iz Danilovgrada, nosi kapu sa monarhističkim grbom dinastije Petrović, a prijeti smrću političaru koji uredno traži da se u skladu za rezolucijom EZ ukinu spomenici totalitarnog režima. Neće da čuju. Hoće i Tita i EZ. Misle u EU neću ništa da radim živjeću kao i do sada na na jaslama države, a imaću platu 3.000 evra , svako jutro na kafu i da sjedim, a  ovamo kaplje. Na stranu što je EZ odnosno sada EU koncentracini logor koji vam odere kožu i izvuče svaku kap znoja, ali to dotični ne znaju. Oni hoće i u EU i u Komrovec. Na stranu što njihov obožavani Tito nije iz Kumroveca, niti je bio siromašan i prodavao psa za drva, ali te bajke poput one iz Partizanske eskadrile su prošle kod dobrog dijela pučanstva u Montenegru.

Dakle, u teatru apsurda sve može, ne pominji mu Njegoša, nije on to tako rekao, možda je mislio, ali nije tako napisao ili obratno, ne dam da se vrće kapela, branićemo Lovćen od Njegoša i od vladika, od popova od tradicije ali mi Tita ne diraj. Istovremeno slavi Krsta Popovića i Veljka Milatovća, personifikaciju komunizma u Crnoj Gori, osobu koja je lično lišila života Krsta Popovića. Mnogi koji nose njegove slike ne znaju ništa o tome čovjeku, kao i činjenicu da je njegov rođeni stric Đoko Popović odrubio glavu Selim Paši na Vučijem Dolu i donio je na Cetinje. Danas bi bio u Hagu, isporučen od istih ovih koji kliču Krstu. Slikaju se pored spomenika Ljubu Čupiću, a pišu da je bio komita. Žalosno, a ne znaju o komitama ni jedan jedini podatak ili istorijsku činjenicu. Brukaju to slavno komitsko ime, ne sa Ljubom, jer ona nema veze sa komitama, nego uopšte.

U poslednje vrijeme nasljednici očeva koji su bili opijeni Brozom i komunizmom opijeni su Milom, pod parolom i posle Tita –Tito. Taj Tito je Milo, idolopoklonstvo koje je bilo blizu da sruši ono prema Titu. Ljubili su mu fotografije, slike, ruke, stope, divili mu se, ali sve iz interesa.

Čak ga je sustigao u vremenu vladavine, nedostajale su još tri godine. Ostaci toga idolopoklonstva i danas su prisutni. Isti ti sada brane Titovu bistu, a protive se vraćanju zavjetne kapele na Lovćen. Ne daju da se ukloni spomenik Titu, ali su sa strašću porušili kapelu i grob Mitropolita crnogorskoga. Borba između Tita i Njegoša traje i dan danas, i to je podjela u Crnoj Gori. Kakvi Bjelaši i Zelenaši, to je bilo nekada, ti ljudi su bili za respekt, jedni i drugi, politička i dinstička borba istih ljudi, najbližih rođaka i braće. Ovo danas, što reče jednom Petar Prličko nije  rat, ovo je ludnica. Da čovjek ne povjeruje šta sluša.

Skaj komunikacija ili aplikacija je otrkila sve truleži režima koji je vladao Crnom Gorom od 1945., a naročito od 1989. pod komandom ideološkog nasljednika Tita. Tito i njegovi kakvi god da su nijesu se bavili aktivnostima koje danas prezentuje Skaj aplikacija. Svakodnevno čitamo scenarije iz najsurovijih scena Južne Amerike, a glavni junaci serijala su upravo pristalice režima koji je vladao 33 godine. No kod ideoloških pristalica toga režima se pojavljuje SKOJ, za mlađe i neupućene skraćenica označava Savez komunističe omladine Jugoslavije, dakle ko je bio Skojevac taj je bio politički motivisan i SKOJ je bio udarna pesnica komunizma i partije. Vjerovali ile ne, SKOJ se oglasio neki dan i kazao da će životima braniti Titov spomenik u Titovgradu. Jugoslavije više nema, a oni su SKOJ, za sada su se samo javnuli, moderno tvitnuli, očekujemo da se pojave iz ilegale. Neka izađu, slobodno da ih vidimo kako izgledaju da se upoznamo, ali vjerovatno se znamo i do sada. Ne znam samo ko su im sedam sekretara i da li mladi Skojevci znaju da nabroje one stare sekretare.

Starija populacija koja zna šta je SKOJ će shvatiti. U svakom slulaju ne možete istovremeo i EU, od koje se meni lično gadi i ne želim da tamo nikada prispijemo - i istovremeno i Tita i Krsta i Ljuba i Veljka Milatovića, plus komite , Zelenaše i Kralja Nikolu. Odlučite se za koga ste, ne može SKAJ i SKOJ, jer SKOJ kakav je god bio ljudi su platili glavom svoja ubjeđanja, što svakako jeste za određeno poštovanje.

Na kraju, moja priča jeste sa puno digresija, trčanja tamo amo, ali je suština jasna, ne može se moj Filipe i uz duduk i uz diple, saberite se ljudi. Moj apel je ako je uopšte moguće da se ova mala zemlja pomiri, da se oboži i razbrozi, da se uveća populacija i da se prestane sa ludilom i razdorom . Osnovna odlika hrišćanstva je sabornost i jednistvo. Zar treba dovijeka da bude brat protiv brata. Ostavimo se i Skaja i Skoja , imamo ozbiljne sociološke, ekonomske, zdravstvene, obrazovne i egzistencijalne probleme. Suočimo se sa prošlošću, naravno, zakopajmo ratne sjekire, svi smo u istom vozu, ima mjesta za sve, ali mora da se istina kaže i da istina bude ispred falsifikata.

Dogodine na Lovćenu!