Piše:
Obilježavanjem predmeta, stvari, ljudi i životinja raznim znacima u pradavnim vremenima nikako ne znači pojavu pisma.
To crtanje slika ili likova je ustvari slikopis.
Pismenost se javila u tri glavna centra. Interesantno da se uvijek radilo o slivovima velikih rijeka - Tigar i Eufrat, Nil i Dunav.
Na obalama Tigra i Eufrata su živjeli Sumeri i to je sumerska pismenost , a na obalama Nila su Misirci - Egipćani i to jeste egipatska pismenost.
Na obalama Dunava su Srbi i to je srpska pismenost.
Daljim usavršavanjem i razvojem pismenosti došlo se do slogovnog pisma, što znači da je jedan slog označen sa jednim znakom. Na kraju se sa slogopisa stiglo do slovopisa, gdje jedan znak obilježava jedan glas.
E sad, u Egiptu slikopis nikada nije prevaziđen, osim što je stalno usavršavan. Sumeri su stigli do klinastog pisma i tu su ostali trajno, a jedino su Srbi stigli do azbuke, gdje jedan glas čini jedno slovo.
Koliko je stara srpska pismenost najbolje svjedoči to da kada su Srbi raspolagali sa azbučnim pismom Egipćani i Sumeri su tek počinjali sa slikopisom.
Najstariji zapis na srpskom jeziku, za koji se zna do danas napisan je na glinenoj pločici iz 5700. god. prije nove ere u Tatariji, mada se sa sigurnošću može reći da je postojalo i više milenijuma prije, ali niti je postojalo adekvatno mjesto za čuvanje, niti su tadašnji Srbi mislili da je to posebno važno.
Istina je da potpuno savršenu pismenost imamo iz vremena "vinčanske kulture" oko 5 500 god. prije nove ere!
Ovo pismo se zove drevna Srbica. Iz nje su se razvijala sva ostala evropska pisma, ali i neka od pisama Azije i sjeverne Afrike! Drevna Srbica je prvo stigla u Asiriju gdje je donio Nino Belov na svom pohodu na istok, ali se ona danas naziva aramejskom, a to ime su nametnuli zapadni istoričari razvijajući od sorabski, sarabski, sarabejski, arabejski, aramejski!
Iz Asirije se Srbica proširila na Fenikiju a odatle u današnju Italiju gdje je donesoše Rašani ili Raseni, danas prepoznati kao Etrurci.
U prvoj polovini prvog milenijuma iz Srbice je nastalo grčko pismo, a poslije njih Srbicu usvojiše i Jevreji i Rimljani, te uz njih i neki manji narodi.
Jevrejsko pismo iz 875 god. prije nove ere je ustvari čista Srbica.
Oni su naime, kao i grci uzeli naše brojčane skale.
Rimska latinica se razvila iz Srbice! Azbuka Rodanije, ili danšnje Francuske je Srbica. Čak i Kopti, potomci starih Egipćana su takođe usvojili Srbicu.
Gotska azbuka je ustvari Srbica, jer su Goti - Geti ustvari srpsko antičko pleme. Đurđijanska azbuka je takođe Srbica uz neznatne razlike u zakrivljenosti slova.
Malo vas zna ili nije nikad ni čulo za RUNE- tajno pismo, a ima ih i njemačkih i engleskih, sve izvedeno iz Srbice!
Srbica je stigla i do Indije, gdje je od nje nastala bramanska pismenost.
Srbica je i u Asirsko i Medijskom carstvu bila zvanično pismo.
Srbin Lino Rašanin je prilagodio Srbicu za Grke i stvorio im pismo. Napis na Enejevom grobu koji je pronađen u Italiji i koji potiče iz 1150.god. prije Hrista napisan je drevnom Srbicom!
I samo rimsko pismo je bila gotovo kopija Srbice, ali su kasnije neka slova mijenjana, a to je rađeno najviše u doba Hanibala koji je bio Rašanin - Srbin, pa su Rimljani u velikom bijesu i strahu od njega mnogo toga mijenjali i mnogo srpskog protjerivali iz Rima.
U ranom Srednjem vijeku su se po sjeveru Evrope razvila i neka pisma iz Runa, ali su to sve prilagođene varijante Srbice, međutim nikako ne, neka autentična pisma.
Kirilo i Metodije su kreirali "kirilicu" sve do 16. vijeka kada je zamijjenjena ćirilicom, jer je kirilica izazvala pravu pometnju u komunikaciji i trgovini, kako sam u jednom od ranijih tekstova objasnio.
Sve do 19. vjeka i uvođenja ćirilice, glagoljica je bila u upotrebi.
Ćirilica ima 30 slova za 30 glasova i danas se kaže da je ona stvorila Evropu i evropsku pismenost.
(Autor je profesor istorije i direktor Izdavačke kuće "Jerusalim" iz Bara)
