U susret stogodišnjici fudbala u Baru (2.): „Crnojević“ do 1930.
Iz I. dijela: Prvu loptu u Bar, 1921. godine, donio Andrija Perović iz Italije sa školovanja. On je osnovao klub “Četnik” u kojem su igrali radnici i gradska sirotinja. Radnici depoa u naselju Pristan osnovali su sredinom 1923. godine klub “Željezničar”. Nakon početnih lošijih rezultata, vidjeli su da se moraju integrisati i tako je pod Rumijom stvoren klub zvučnog imena “Crnojević”. Sledeće, 1924. godine, registrovan je kod Splitskog nogometnog podsaveza, u okviru kojeg su djelovali fudbalski klubovi iz današnje Crne Gore.
Piše: Lazar Macanović. prof.
FK „Crnojević“ do formiranja Podsaveza
“Crnojević” je tih godina imao veoma jaku ekipu koja bi danas mogla da se takmiči i u prvoj ligi. Igrači “Crnojevića”: Boško Strugar, Petar Rosini, Andrija Uskoković, Đuro, Jovan i Savo Nikezić, Jevrem Garić, Toni Trceta, Noro Pica, Minja Ivanović, Aco Pavlović, Čika Begović, Jovo Vukčević, Vaso Delibašić, Dušan Kavaja, Veljko Vojinović i Jovan Nikočević su izgarali na terenu i ginuli za svaku loptu, zato se na utakmicama “Crnojevića” okupljao veliki broj gledalaca koji su uživali u njihovim majstorijama.
Prvu prvenstvenu utakmicu “Crnojević” je odigrao 6. jula 1924. godine gdje je gostovao u Budvi, i domaćeg “Vihora” pobijedio sa 3:2. Da bi odigrali utakmicu protiv “Vihora”, igrači “Crnojevića” i uprava kluba krenuli su naveče uoči utakmice jednom većom barkom i veslajući cijelu noć stigli pred zoru u Budvu. Malo su se odmorili, izašli na teren i odigrali utakmicu. Sva tri gola za “Crnojević” postigao je kapiten Andrija Perović. Nakon svršetka utakmice, opet su se barkom vratili u Bar.
Godine 1926. klub postiže i svoj najveći uspjeh - plasman u finale kupa za Crnu Goru. U Podgorici je sa domaćim “Balšićem” odmjerio snage. “Crnojević” je ostao bez pobjedničkog pehara, koji je zaslužio i po igri i po zalaganju igrača, samo zbog očigledne pristrasnosti sudije ovog meča.
Klub je igrao i prijateljske utakmice a imao jei nekoliko internacionalnih susreta. Prema sjećanju Jovana Nikočevića, fudbalera iz najstarije generacije “Crnojevića”, on kaže: “U Pristanu su bila usidrena te 1926. godine dva velika engleska ratna broda. I igrali su sa nama utakmicu njihovi mornari. Igrali su odlično i pobijede nas sa 5:1.
Dobro se sjećam nekog njihovog desnog krila. Brz kao strijela a puca kao iz topa. Spraši on mene sam tri komada. I pored toga, na kraju rekoše da sam odlično branio”, ističe Jovan u intervjuu “Pobjedi” koji je objavljen u broju od 25. novembra 1983. godine, pod naslovom “Fudbal nije argatovanje”.
Jovan Nikočević dalje kaže da je njegov klub gostovao i u Albaniji, gdje je igrao protiv “Juventusa” u Skadru. Barski fudbaleri izborili su neriješeni rezultat 0:0, dok su u revanšu, petnaest dana kasnije u Baru, trijumfovali 2:0. Postoji i slika sa te utakmice.
On, pored ostalog, ističe da se na putu pokvario automobil koji je ekipu prevozio u Skadar, na sreću, blizu grada, tako da su mogli da nastave pješice i da stignu na utakmicu.
Te 1926. godine “Crnojević” je zabilježio još dva značajna rezultata. Sa “BUSK”, članom prve jugoslovenske lige, koji se nalazio na pripremama u Sutomoru, igrao je dvije prijateljske utakmice u prvoj neriješeno 1:1, a u drugoj pobijedio sa 3:1.
U intervjuu, mnogo godina kasnije, kada su pitali Andriju Perovića da izdvoji jedan gol koji je njemu najmiliji od velikog broja koje je postigao, on se opredijelio za onaj treći koji je dao protiv “BUSK”.
“Svi su mi golovi dragi, a bilo ih je više od 100, ali ako već moram da se odlučim, to je taj treći gol protiv “BUSK”. Utakmicu smo dobili sa 3:1. Naše desno krilo Radulović Radovan, snažno je centrirao loptu negdje oko jedanaesterca, a ja sam je u punom trku zahvatio prsima i tako je unio u gol pored iznenađene odbrane gostiju.
Golmanu je ostalo samo da iz mreže izvadi loptu, a meni da čestita na rijetko efikasnom golu. Prišao mi je i bek “BUSK” i državne reprezentacije Mića Mitrović, poljubio me i rekao: “Zaista, veoma lijepo”.
Koliko je upornosti i žrtvovanja bilo među barskim fudbalerima, najbolje pokazuje i primjer iz 1927. godine kada su fudbaleri “Crnojevića” pred meč sa “Balšićem” u Podgorici, prepješačili 21 kilometar od Plavnice do Podgorice, jer nijesu imali nikakvo prevozno sredstvo.
Fudbalski klub “Orao” – Stari Bar
Zahvaljujući kazivanjima predratnog fudbalera Danila Marvučića, fudbalski klub “Orao” iz Starog Bara formiran je zvanično 1923. godine, koji sa prekidima i pod novim nazivom “Sloga” i danas egzistira.
“Ovaj klub sačinjavali su mladići iz radničkih i sitno-imovinskih porodica i igrali fudbal “krpenjačama” ili loptama od nabijene kozje dlake po travnjacima Korpule, maslinama Skejovića i Krčikovića kao i na Prljagama pod spilama - tamo je bio jedan mali prostor na kojem se moglo igrati sve dok se ovi momci nisu poženili, odnosno, kako se kaže - otišli trbuhom za kruhom. Kao dokaz svjedoči nam fotografija na kojoj su slikani u fudbalskom dresu (slika 4) i to:
Prvo je žandarm Tomo Milanović, brat Dušana Milanovića, kao fudbalski entuzijasta. Zatim igrači: 1. Radosav Bulatović, stolar iz Starog Bara, 2. Simo Kavaja iz Starog Bara, radnik, 3. Marko Perišić, učitelj, brat Đura Perišiča, 4. Pavle Ratković, stolar iz Starog Bara, 5. Stevo Nišin Popović, radnik iz Starog Bara, 6. Mićo Milošević, radnik iz Starog Bara, 7. Januz Divanović, učitelj.
8. Zejnel Omerbašić sin derviša iz Starog Bara, 9. Niko Radovanović, službenik, 10. Petar Kalezić, kasnije bio poslužitelj osnovne škole u Starom Baru, 11. Kosto Kavaja, sin Rista i 12. Musto Šehović, obućar iz Starog Bara".
Slike:
1. "Crnojević" - septembar 1926, zajednička slika sa ekipom "Juventusa" iz Skadra
2. "Crnojević" - avgust 1926, tim na utakmici protiv BUSK-a
3. "Crnojević" - avgust 1926, zajednička slika sa ekipom BUSK-a
4. "Orao" - Stari Bar, slika iz 1923. godine
(autor je profesor u barskoj Gimnaziji i programski direktor Srpske narodne čitaonice - Bar)
