U susret stogodišnjici fudbala u Baru (7.): Bez kluba dvije godine
Iz prethodnih djelova: Od prvog kluba iz 1921. godine NK “Četnik”, 1923. godine nastaje NK “Crnojević”. U godinama između dva rata klub je ostvario najveći uspjeh 1926. godine, kada je igrao finale kupa Crne Gore. Nakon rata, prvi klub na Pristanu zvao se “Jadran” i “Napredak” (Stari Bar), onda “Obnova”, pa “Tempo” a od 1949. godine nastaje "Mornar" koji i danas nosi to ime. Jedno kratko vrijeme krajem 50 - tih nosio je ime "Bar".
Piše: Lazar Macanović. prof.
Godine 1955 - 57.
“Omladinski pokret” u broju iz 1955. godine donosi vijest da je 1. aprila počela izgradnja fudbalskog terena u Baru. Na inicijativu omladinske organizacije, uz prethodno odobrenje nadležnih u opštini, prišlo se izgradnji fudbalskog stradiona dobrovoljnim radom omladine barskog sreza u smjenama.
Omladina je radila 6 mjeseci na ovom objektu, nivelisala teren, iskopala i nasula nasip za tribine, nivelisala pomoćna mala igrališta, ali se i ovdje umiješala izgradnja Luke - Bar, tako da je ova akcija propala.
Kada nema fudbalskih utakmica, tereni kod “Darovih topola” su se koristili za razne parade i programe sleta. Uvijek su utisci sa sleta bili prijatni. Od jednostavnog nastupa pionira do čvrstog koraka pripadnika JNA, od raznovrsnih takmičenja do skladnih vježbi praćenih muzičkim taktovima.
Oko 1000 pionira i pionirki, omladinaca i omladinki i pripadnika JNA uvijek je ispunjavalo fubalski stadion u Baru. Više od dva sata na stadionu su se smjenjivali vježbači različitih kategorija.
Do sada su ovdje postojala dva fudbalska kluba, “Mornar” (Novi Bar) i “Sloga”(Stari Bar), čija se aktivnost gotovo nije ni osjećala. Sad su oba kluba rasformirana a umjesto njih je 1956. osnovan jedan novi, pod imenom “Bar”. U početku je bilo prijavljenih dvadesetak igrača.
Pribavljeno je nešto opreme, a treninzima će za prvo vrijeme rukovoditi neki stariji igrači. Ove takmičarske godine nijesu učestvovali na zvaničnim takmičenjima osim što su odigrali nekoliko prijateljskih utakmica
Sezona 1957 / 58.
U sezoni 1957/58. godine u južnoj grupi Titogradskog podsaveza pojavljuje se ekipa pod novim imenom “Bar”. Došlo je do fuzije “Sloge” iz Starog Bara sa “Mornarom” i stvoren je novi klub “Bar”, koji je poslije odlične igre i rezultata (prvo je u Danilovgradu zabilježena visoka pobjeda protiv “Iskre” od 4:0 a zatim još dvije pobjede uz gol razliku 12:0), ipak odustao od daljeg takmičenja na početku proljećnog dijela prvenstva.
Takmičenje je, inače, počelo 5 ekipa: “Zora”, “Bar”, “Javorak”, “Iskra” i “Igalo”. Ekipe “Bara” i “Igala” su odustale u drugom dijelu takmičenja a “Iskra” još na početku. Na kraju su ostale samo dvije ekipe.
Prije utakmica za prvenstvo južne grupe Titogradskog podsaveza “Bar” je morao da odigra kvalifikacije koje je uspješno završio. Na kvalifikacionoj utakmici za ulazak u podsavez u Budvi između “Mogrena” i “Bara” sudija je morao da dodijeli 6 crvenih kartona (4 igračima “Mograna” i 2 igračima “Bara”) zbog nesportske i grube igre.
Za ekipu “Mogena” igrali su i dva igrača prvoligaške “Budućnosti” koji su bili na odmoru u Budvi, kao i domaći igrač Krstićević koji je već kažnjen zabranom igranja od 4 mjeseca.
Sezona 1958 / 59.
U republičku ligu “Bar” se ponovo vratio 1958/59. godine. Pošto je takmičenje u Republičkoj ligi teklo u tri podsaveza, “Bar” se takmiči u okviru kotorskog i na kraju jesenjeg dijela zauzima četvrto mjesto na tabeli sa svega 3 boda i sa gol razlikom 3:3.
Takmičenje ove sezone je bilo dosta neregularno. Mnoge utakmice su poništene,veliki broj utakmica nije odigran, pa su rezultati presuđivani za “zelenim stolom”.
“Bar”je nakon jesenjeg dijela odigrao još nekoliko utakmica. Prvo je kao gost savladao “Mogren” (Mogren - Bar 0:1). Utakmica Bar - Bokelj 2:2 je poništena pa će se igrati nova utakmica. Prvak je “Arsenal” koji se sa pobjednicima ostalih podsaveza (”Mladost” iz Titograda i “Rudar” iz Pljevalja) borio za naslov prvaka Crne Gore.
Sezona 1959 / 60.
Takmičenje za prvenstvo kotorskog podsaveza počelo je 25. oktobra. U ovom takmičenju učestvovali su bivši član Druge savezne lige “Lovćen” sa Cetinja, koji je istovremeno bio i najozbiljniji kandidat za osvajanje prvog mjesta. U takmičenju učestvuje i “Bokelj” iz Kotora.
Kotorani su imali solidan tim. Tivatski “Arsenal” nastupa sa standardnim timom od prošle godine, kada je osvojio prvo mjesto. “Primorje” iz Herceg-Novog, “Bar” iz Bara i “Mogren” iz Budve će držati donji dio tabele.
“Bar” je odustao nakon osmog kola, do tada bez ijednog boda, sa katastrofalnom gol razlikom 3:31 bio je poslednji na tabeli. Posle ovako lošeg plasmana dolazi do jednog perioda višegodišnje stagnacije u “Baru”.
Bila su to teška vremena za ekipu, koja je odjednom ostala bez 9 odličnih igrača. Zbog toga, a i zbog reorganizacije u sistemu takmičenja, “Bar” neko vrijeme nije aktivno učestvovao u takmičenjima republičkog ranga.
Pregled utakmica
1. kolo: Bar - Lovćen 0:3 pff
2 .kolo: Bar - Bokelj 0:2
3 .kolo: Primorje - Bar 3:0
4.kolo: Bar - Arsenal nije odigrana jer nije došao sudija. U prijateljskoj utakmici ova dva tima bolji su bili Barani i pobijedili rezultatom 4:3. Utakmica je kasnije registrovana 0:3 pff.
5. kolo: Mogren - Bar 11:3
U drugom dijelu prvenstva “Bar” je 3 utakmice predao bez borbe da bi nakon osmog kola zvanično i odustao.
6. kolo: Lovćen - Bar 3:0 pff
7. Kolo: Bokelj Bar 3:0 pff
8. kolo: Bar - Primorje 0:3 pff
Tabela u trenutku kad je “Bar” odustao
1.Lovćen 8 8 0 0 36:6 16
2.Bokelj 8 6 0 2 21:19 12
3.Arsenal 8 4 0 4 22:11 8
4.Mogren 7 3 0 4 30:27 6
5.Primorje 7 2 0 5 10:28 4
6.Bar 8 0 0 8 3:31 0
Danilo - Dano Delibašić
Dano potiče iz prave fudbalske porodice. NJegov otac je i sam igrao u predratnom klubu “Crnojević”. I sva njegova braća su se bavila fudbalom i svi oblačili “najmiliji dres plave boje” FK “Mornar”.
Dano je počeo sa šesnaest godina da igra. U to vrijeme “Mornar” i “Sloga” su se ujedini i napravili klub “Bar”. Prvotimac je postao 1958. godine. Oni koji su ga poznavali kažu da je bio talentovan za sve sportske discipline, ipak, najviše je postigao u fudbalu.
Poslije dvije godine prešao je u “Lovćen” sa Cetinja, gdje je uočen kao veliki potencijal i igrao na poziciji lijevog krila. Zahvaljujući treneru Mišu Pajoviću, zenit karijere i najbolje igre je odigrao za FK “Lovćen”, koji se borio za ulazak u prvu ligu, a igrao je i za nikšićki “Čelik” i kratko za kotorski “Bokelj” i bjelopoljsko “Jedinstvo”.
Više od 15 godina plavi dres “Mornara” sa brojem deset bio je rezervisan za prefinjenog tehničara, raskošnog talenta, čiji su pasovi, kako se to u fudbalu kaže “imali oči”.
Stariji poznavaoci fudbala u Baru kažu da je Dano, umnogome, po načinu igre, podsjećao na Ivicu Osima, proslavljenog jugoslovenskog reprezentativca.
Dano je prvi, govorilo se u ono vrijeme, počeo da igra pravi veliki fudbal u Baru, jer je precizno znao da pošalje loptu gotovo s kraja na kraj terena.
Imao je dugačak korak, snažan šut kao i dobar pregled igre. Dobro se snalazio i u odbrambenim kao i u napadačkim zadacima. Toliko energije, životnog optimizma i vedrine sa sobom nosio je i prenosio na druge njihov omiljeni sugrađanin Dano Delibašić.
“Najbolji fudbaler kojega je ikada iznjedrio ovaj grad” - kako to kaže Tihomir Leković u “Barskim novinama” u reportaži o Danu.
Najdraži su mu ipak trenuci, oni sa početka karijere, kada je igrao sa velikim igračima kao što su Aleksić, Slavković, Mikica Mašanović. Tada je u igri postajao sigurniji, uglavnom je prelazio na pozicije polutke ili centarfora i davao mnogo lijepih pogodaka. U to vrijeme ih je trenirao Brajović.
Danila Delibašića su za najboljeg fudbalera Bara svih vremena proglasili upravo fudbaleri, njegovi saigrači, i od te ocjene teško da ima vjerodostojnije i istinitije.
Po završetku fudbalske karijere bio je uspješan trener “Mornara”, “Sloge” iz Starog Bara i “Ulcinja”, trener sa osjećajem za igru. Bez fudbala nije mogao. Pratio je gotovo svaku utakmicu svih selekcija “Mornara” i ostalih ovdašnjih fudbalskih klubova.
Trenirao je i velike fudbalske asove - Slobodana Marovića i Dragoja Lekovića, koji su kasnije postali reprezentativci. Bio je dugogodišnji član Uprave FK “Mornar”, a bio je i delegat na utakmicama Republičke i Druge savezne fudbalske lige.
Smatra se da je čovjek koji je najviše dao barskom fudbalu i koji je svojim nesebičnim radom dugo godina održavao ekipu “Mornara”.
Bio je omiljen ne samo među sportistima, već i među svim ostalim građanima Bara,a naročito omladinom. Godinama je bio profesor matematike u osnovnim i srednjim školama i sa uspjehom prenosio znanje iz fudbala i predmeta koji je predavao.
Slike:
1. Prijateljska utakmica u Ulcinju, “Bjelogorac” - “Bar”, mart 1956. godine. Igrači “Bara”: 1. Delibašić Danilo, 2. Cvetinović Aleksandar, 3. Prelević Vasko, 4. Perović Ruca, 5. Krcalović Lazar, 6. Đurović, 7. Čobić Zejnel, 8. Radović Anto, 9. Stanišić Sveto, 10. Karanikić Zefa, 11. Slavković Vukajlo
2. Danilovgrad, oktobra 1957 godine. Pobjeda “Bara” sa 4:0. Stoje s lijeva na desno: NN, Stevo Raspopović, Anto Radović, Petar - Ruca Perović, Milenko Čarapić, Doda Tošković, član uprave, Lazar Krcalović, Dragoslav Mijović, Bato Krcalović, Drago Kaluđerović; čuče: Aleksandar Cvetinović, Vasko Prelević, Vukajlo Slavković, Vojo Lukić, Marko Popović, Vido Caušević
3. Bar” 1958 godine. Stoje s lijeva na desno: Savo Jovi]ević trener, Danilo Delibašić, Dragoljub Zečević, Zefa Karanikić, Nikola Vukčević, Branko Vukić, Milo Đokvučić, Vukajlo - Vučko Slavković. Čuče: Aleksandar Cvetinović, Slobodan - Miki Mašanović, Mijo Matović, Anto Ivanković.
4. “Bar” 1960 godine. Stoje s lijeva na desno: Slobodan - Miki Mašanović, Spasoje Čejović, Aleksandar Cvetinović, Danilo Delibašić, Milorad Dobrković, Nikola - Čiča Vukčević, Slobodan Petrović, Milo Đokvučić, Vukajlo Slavković, Čobić, Anto Radović, Savo Jovićević, Miodrag - Ćaki Lekić, Zefa Karanikić
(U toku je prikupljanje materijala za monografiju 100 godina fudbala u Baru, svi zainteresovani mogu svoje slike, biografije, zanimljivosti - dostaviti autoru ovih redova ili poslati na mejl: macko@t-com.me)
