Slučaj "Lugansk": Fikcija Suzane Mugoše, policije, vojne bezbjednosti i tužilaštva - protiv neumoljivih činjenica
Uprkos bučnoj medijskoj predstavi policije, tužilaštva i dijela sudstva, sve više elemenata ukazuje da je slučaj „Lugansk“ još jedna u nizu političko-bezbjednosnih konstrukcija, kreiranih da bi se u javnosti stvorio utisak o „malignim strukturama“, „stranim borcima“ i „ozbiljnoj bezbjednosnoj prijetnji“ – čak i onda kada činjenice govore suprotno.
Najslikovitiji primjer konstrukcije jeste slučaj Vukomana Bulatovića, kod koga je policija „zaplijenila“ uredno registrovano oružje, prijavljeno i zavedeno u evidencije MUP-a, uz postojeće dozvole i bez ikakve zloupotrebe.
„Policija mi je tokom akcije odnijela 13 pušaka, pet pištolja, dvije kubure, nešto malo municije, nekoliko majica, bedževa i dvije prazne vojničke torbe. Hoću jasno da kažem: sve što je zaplijenjeno potpuno je legalno i uredno registrovano. Svo oružje je u evidenciji MUP-a, za svaku cijev imam važeće dozvole, a nikada u životu nisam zloupotrijebio oružje niti šenlučio,”, izjavio je Bulatović
Bulatović sam ističe da je policija bila korektna i profesionalna, ali da je čitav spektakl očigledno kreiran da se javnosti prikaže „velika zapljena“, iako realno nije postojalo ništa nezakonito. Isti arsenal, legalan u svakom detalju, medijski je upakovan kao dio nekakve konspirativne mreže.
”Policijski službenici su bili korektni i profesionalni, tu nemam zamjerku. Ali očigledno je da je čitava akcija osmišljena da se u javnosti stvori slika o nekakvoj ‘velikoj zapljeni’ i opasnosti, iako kod mene nije pronađeno ništa nezakonito. Umjesto činjenica, neko je pokušao da napravi spektakl tamo gdje ga nema”, naveo je za IN4S Vukoman Bulatović.
Sličan obrazac primjenjuje se i na kozačke uniforme, simbole i zastave koje se koriste u kulturnim, istorijskim i ceremonijalnim prilikama, a koje su u izvještajima predstavljene kao oprema „paravojnih grupa“. Kozačka udruženja, uredno registrovana i potpuno legalna, ovdje se svjesno stavljaju u kontekst „ruskog malignog uticaja“, dok se prećutkuje da pronađena obilježja nemaju nikakvu bezbjednosnu težinu.
Dodatnu sumnju izaziva i navodna zapljena milion i po evra sa bankovnog računa Danka Savića. Novac nije postojao u ranijim pretresima, iako je Savić bio pod stalnim nadzorom i mjesecima u pritvoru, što dovodi u pitanje kako je ta suma uopšte mogla nastati. Još je manje logično da bi bilo ko ko navodno nezakonito stiče milionske sume stavio taj novac na sopstveni račun, u zemlji u kojoj je već pod istragom. Sve to otvara pitanje: da li je ovaj novac zaista postojao, ili se radi o još jednom dijelu spektakla? Nezvanično saznajemo da je u kući Danka Savića pronađeno nekoliko stotina evra što nas drži daleko od pomenute cifre.
Kao i u ranijim politički motivisanim slučajevima, dominira samo narativ – istovetan onome kojim su godinama kreirane priče o „ruskim paravojnim mrežama“.
Posebnu težinu čitavoj konstrukciji daje pojava imena sudije Suzane Mugoše, poznate po presudi u spornom slučaju „državnog udara“, koji je u međunarodnoj pravničkoj i političkoj javnosti odavno ocijenjen kao proces duboko kompromitovan političkim uticajem. Njeno prisustvo u slučaju „Lugansk“ samo produbljuje utisak da nije riječ o pravnoj nego o političkoj operaciji.
Saberemo li sve: legalno oružje predstavljeno je kao nelegalno, kozačke uniforme kao paravojne, milion i po evra kao činjenica koja se javlja tek kada spektakl to zahtijeva. Čitav slučaj poprima obrise pažljivo režirane kampanje usmjerene na proizvodnju straha, stigmatizaciju i stvaranje utiska o nevidljivom neprijatelju.
U atmosferi opšteg progona svega što se može povezati sa „ruskim uticajem“, akcija „Lugansk“ djeluje kao još jedan pokušaj da se, uz pomoć medijskog spektakla i fabrikovanih optužbi, konstruiše prijetnja koja u stvarnosti — jednostavno ne postoji.
Takozvani stručnjaci za bezbjednost, za potrebe gušenja “malignog ruskog uticaja” već duže vrijeme upozoravaju da su kozačka udruženja jedan od kanala pojačanog ruskog političko-kulturnog uticaja u Crnoj Gori.
Famozni Digitalni forenzički centar navodi da takve organizacije, pod plaštom kulturnog ili humanitarnog djelovanja, šire ekstremističke narative i paravojne ideje. Pored "Kozaka" meta stručnjaka za potrebe Zapada, a posledično i za crnogorsku policiju, vojsku, tužilaštvo i sudstvo po mjeri Zapada našli su se i Noćni vukovi
Za sada, sudija iz takozvanog “državnog udara” Suzana Mugoša nastavlja sa cirkusom koji je započela prije gotovo deset godina.
Nepravilnosti u postupku ili makar neuobičajenih odluka bilo je na pretek, “informacija” koje su isplivale u javnost, kao i pregršt spinova koji nisu demantovani od strane policije ili tužilaštva još više. Da li su sudija i policija obavijestili advokatsku komoru o namjeri da pretresaju advokatsku kancelariju Đ.V . inače advokata Danka Savića. Ovakva situacija evidentirana je samo jednom u novijoj istoriji Crne Gore kad je bivši specijalni tužilac Milivoje Katnić tražio pretres advokatske kancelarije Rodić.
Postavlja se pitanja povrede ljudskih prava i dostojanstva građanina kako je donijeta odluka da se trudna D.V. gotova naga pretresa, kako su dovedeni u vezu "Kozaci" i "Noćni vukovi" mnogo toga će ostati nerastvijetljeno dok ne ispliva neka nova “skaj prepiska” koja će razotkriti da li je iza akcije “Lugansk” tzv crnogorska vojna obaveštajna služba, Kenterin Digitalni forenzički centar ili pak puka potreba djelova vlasti da u očima zapadnih “partnera” napravi otklon od svega ruskog pa makar to bila i folklorna kozačka udruženja. Scenario je poznat, djelovi istog gotovo prepisani, a što se tiče aktera tu je i dalje Suzana Mugoša.
U međuvremenu nastavljaju se hapšenja u akciji Lugansk, a iz UP podsjećaju da je operacija “Lugansk” rezultat snažne međuinstitucionalne saradnje, realizovana u koordinaciji i po nalogu Višeg državnog tužilaštva u Podgorici i u saradnji sa službenicima Obavještajno – bezbjednosnog direktorata Ministarstva odbrane i Osnovnog državnog tužilaštva u Podgorici!
