Piše:
Brojni su nazivi srpskih plemena. Srbi su nesumnjivo najbrojniji narod predhrišćanskog svijeta. Bili su naseljeni na ogromnom prostranstvu od Britanskih ostrva do rijeke Ind, od Atlantika do Tihog Okeana, od Skandinavije do Afrike.
Ogromna naseljenost i nemogućnost komunikacije, stvarali su konfuziju kod antičkih pisaca, koji su ponekad i ponegdje ostali nedorečeni i neprecizni.
Pominje se više stotina srpskih plemena. Od Kimera, , Kelta, Gala, Meza, Geta, Skita, Skolota, Dačana, Gota, Moskova, Ibera, Pelazga, Tribala, Tračana Dardana, Feničana, Rašana, Veneta, Tirena, Dorjana, Hetita, Venda, Inda, i još mnogo, pa do zajedničkog imena - Slovena prošle su hiljade i hiljade godina.
Srpska plemena su neprekidno bila u pokretu, tražeći bolju zemlju, ili plodniju ispašu.
Tako da su i dobijali imena po svojoj postojbini, po nekom karakterističnom mjestu, po nekoj planini, po zanimanjima, vođama i po mnogo čemu drugom.
To je ponekad kod antičkih naučnika izazivalo zabune i ostavljalo praznine koje oni sa mogućnostima koje su imali nisu mogli popuniti, te je upravo to iskoristio Vatikan da potpuno izbriše srpsku antičku istoriju.
To su činili tako što su svjesno i namjerno u imenima ili nazivima mijenjali neke glasove, te ih u izgovoru oduzimali ili dodavali i na taj način mijenjali smisao i stvarna imena ili nazive.
Neka od ovih novostvorenih imena su jednostavno davali nekim od rimokatoličkih naroda koji su bez porijekla ili su mješavina srpskih i nekih drugih plemena.
Falsifikovali su sve do čega su došli u svojim istraživanjima, tako da u njihovim istorijama nije bilo Srba.
Ali istinu niko sakrio nije. Ostali su toponimi, hidronimi, ostao je jezik, ostali su antički pisci, istorijski spomenici, ali i riječ koja je premostila sve milenijume i sve laži i falsifikate.
Strabon kaže: "Na sjevernom srpskom moru, žive među drugim narodima i Kimbri-Srbi".
Tacit je izričit: "U ovom zalivu Germanije žive pored okeana Kimbri -Srbi", a Cezar dodaje: "Moja flota jedri preko okeana do ušća Rajne, pri izlasku sunca do područja Kimbra".
Plinije dalje nastavlja: "Ovdje je Kimberland, zemlja Kimbra -Srba".
Prvi pomen ovog srpskog imena srećemo kod Euzebija koji kaže da su Kimeri i Amazonke upali u Aziju 1076 god. prije nove ere. Kimeri stigoše i do Crnog mora i naseliše Frigiju, što bi moglo značiti da su Frigi i Kimeri isti ili srodan narod.
Herodot Kimere smješta oko rijeke Dnjestar, a to jeste područje naseljeno Srbima hiljadama godina prije Hristosa. Ime kimerskog vođe Teušpa kojeg je porazio asirski car, potiče od srpskog boga Teuta.
Kimeri su tračko-frigijski narod koji je živio u predjelima oko i južno od Crnog mora.
Herodot precizira da su Kimeri stigli sa sjevernih obala Crnog mora u Malu Aziju, da bi se kasnije pominjali kao Frižani, jer zapravo i jesu isti narod, različitih plemenskih imena.
Baš na prostoru gdje je Herodot našao Kimere živjeli su hiljadama godina Srbi, a ime Kimeri dali su im Grci. Po Kimerima je dobio ime Krim. Kimeri su se raselili po Evropi u periodu 2200 -1500 godine prije nove ere! Tada su iz te velike skupine srpskih plemena izašli Kelti, koji su otišli najdalje, sve do Britanskih ostrva.
To potvrđuju kasniji pisci kao na primjer Plutarh koji kaže da su osim ovih ostrva naselili i Baltik, a da su se kasnije spustili u Galiju. Velšani se i danas nazivaju Kumeri ili Kumri i oni su prvi i pravi potomci Kelta.
Strabon međutim kaže da su Kimeri Tračani, a to potvrđuju i mnogi srednjevjekovni pisci, vjerujući pritom da su Kimeri zapravo Arijevci.
I Francuzi su nastali od Kimera Srbi su ih zvali Fruzima što znači Frižani, za koje je izvjesno da su Srbi.
Sve do 14 -15 vjeka u Srbiji su ih zvali Fruzi, dok su sami Francuzi isticali svoje Trojansko porijeklo. Tako da je jedan grad u Rodaniji do danas nosi ime Troja.
Uspomena na njih je i Fruška gora, koja je dobila ime po srpskom nazivu za Francuze, Fruzi.
Recimo i to da su svi prvi franački vladari imali srpska imena.
Engleski naučnik Vels, kaže da su se Kelti i Gali nazivali Kimbrima, a kada su Gali upali u Italiju predvodio ih je Belos Kimbros, na čijem nađenom štitu je ispisana Srbica.
I u Starom zavjetu nalazimo Kimere 1200 god prije Hristosa, sjeverno od Crnog mora. Smatrani su za tračko-frizijski narod, a Plinije ih nalazi čak između Persije i Indije.
(Autor je profesor istorije i direktor Izdavačke kuće "Jerusalim" iz Bara)
