Nema kompromisa oko poštovanja osnovnih ljudskih prava

PIŠE: Boško Vukićević

Opravdavati kršenje ljudskih prava nekakvom pričom o „izbjegavanju identitetskih tema koje polarizuju društvo“ – nije put kojim jedna zemlja treba ići. Pogotovu ne – ako je tek zakoračila na staze demokratizacije.

Na stranu argumentacija koju sam ponavljao u više navrata – da kršenje prava upravo izaziva polarizaciju, te da je pravedno rješenje uslov za nestanak takve polarizacije – potrebno je navesti neke druge stvari.

Recimo, nečije dijete u Crnoj Gori je diskriminisano, ono nema ista prava kao druga djeca, samo zato što je zločinačka diktatura u nekim ranijim vremenima izglasala jedno nepravično i antidemokratsko rješenje – isključivo zarad sopstvenog opstanka na vlasti. I sada, mnoge porodice imaju nevolje, njihova djeca pate zbog takvog nepravednog akta nekadašnje diktature, dok im neki predstavnici aktuelne vlasti nonšalantno saopštavaju – „nećemo se sada time baviti, to su teme koje polarizuju društvo, nastavite da patite“.

Ili – neko se osjeća građaninom drugog reda jer je njegov jezik od strane iste, diktatorske vlasti, iako većinski u državi, ustavno postavljen u nižerazrednu poziciju. To što se ti građani osjećaju obezvrijeđeno i poniženo, što je njihov indeks sreće na niskom nivou zbog takve diskriminacije, gore pomenute predstavnike aktuelne vlasti uopšte ne interesuje, jer pobogu – „nećemo se sada time baviti, to su teme koje polarizuju društvo, nastavite da patite“.

Dakako, ovakvih primjera možemo unedogled navoditi, a ono što začuđuje kod određenih segmenata aktuelne vlasti jeste apsolutna neosjetljivost na pitanja kršenja ljudskih prava. Oni kao da misle da ono što lično njih ne dotiče – ne postoji.

E pa, tim mladim i neiskusnim političarima valja saopštiti jednu novost – te problematike ipak postoje! I, ne samo da postoje, već bez njihovog ekspresnog rješavanja naše društvo ne može imati perspektive. Oko svega se mogu praviti kompromisi, osim oko poštovanja ljudskih prava. Oko njih nema kompromisa.